Schloss Quedlinburg

W 1994 roku opłacił się uporczywy opór mieszkańców wobec obowiązującej od 1989 roku bezpowrotnej rozbiórki dużej części starego miasta w Quedlinburgu. Miasto z 2000 domami z muru pruskiego z sześciu wieków i wzgórzem zamkowym zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Dzięki temu większość zwiedzających trafia dziś do zamku tymi samymi, ciężko wywalczonymi uliczkami starówki Quedlinburga, przechodząc przez dwie bramy zamkowe, które nagradzają uciążliwą wspinaczkę jako cel etapu. Zamek Quedlinburg nie jest więc pasjansem, który można podziwiać w płaskim krajobrazie, lecz konglomeratem kolegiaty, domów z muru pruskiego i pomieszczeń zamkowych, które są ze sobą nierozerwalnie związane i widoczne z daleka nad miastem na 30-metrowej skale z piaskowca.

Schlossberg z zamkiem Quedlinburg uważany jest za jądro miasta. Zbudowany przez króla Heinricha I na początku X wieku jako pałac i wyznaczony na stolicę Cesarstwa Wschodniofrankońskiego, zamek służył nadal jako siedziba regentów miasta aż do początku XIX wieku.

Zarówno fasada zamku w Quedlinburgu, jak i ornamentyka wewnątrz nie odżegnują się od wpływów północnowłoskich, choć prace nad wyglądem i stylem wzgórza zamkowego trwały aż do lat 80. XIX wieku.

Miejsce spoczynku pierwszego króla niemieckiego, Henryka I.

Pod chórem przylegającej do zamku romańskiej kolegiaty św. Serwacego znajduje się krypta zawierająca grobowce pierwszej niemieckiej pary królewskiej, Henryka I i jego drugiej żony Matyldy. Przez ponad dwa wieki miały one przyciągać do rozrastającego się miasta tłumy pielgrzymów. Każdy, kto chce dowiedzieć się więcej o historii pary królewskiej, średniowieczu czy historii miasta, może to zrobić w muzeum zamkowym. Można tu również zobaczyć kopię słynnej "Świętej Lancy", której oryginał zawiera podobno kawałek gwoździa z krzyża Chrystusa w wiedeńskim Hofburgu. Z kolei słynny skarb katedralny z Quedlinburga przechowywany i eksponowany jest w kolegiacie św. Serwacego.