Oderteich

De hele Harz regio is een vakantiebestemming met dichte bergbossen, bizarre kloven en mystieke grotten, en te midden van deze prachtige natuur vind je spannende attracties, betoverende meren en grote, uitnodigende stuwmeren.

De Oderteich in het Harzgebergte is een van de vele stuwmeren. De Oderteich was tot het einde van de 19e eeuw het grootste stuwmeer van Duitsland.

Op slechts zeven kilometer van St. Andreasberg, in het Harz Nationaal Park, was mijnbouw de drijvende kracht achter de bouw van de Oderteich. De dam werd tussen 1715 en 1722 gebouwd met granietblokken en granietzand. Met een lengte van 166 meter en een hoogte van 19 meter is de dam sindsdien onveranderd gebleven.

De bouwvaardigheden van de mensen hebben van de Oderteich een belangrijke bezienswaardigheid gemaakt. Tot op de dag van vandaag is de stuwdam in zijn oorspronkelijke staat bewaard gebleven. Tot op de dag van vandaag voorziet de Oderteich ook de Rehburger Graben van voldoende water. Terwijl de kracht van het water tot het einde van de mijnbouw werd gebruikt om waterraderen te laten draaien, staat nu de drinkwatervoorziening centraal.

Natuurreservaat Oderteich

Rondom de Oderteich mag het bos veranderen volgens zijn eigen wetten. Het mag een wildernis worden, een oerbos, met al zijn facetten. Dood hout maakt plaats voor jong, fris groen, dat zich in allerlei soorten en structuren kan ontwikkelen. Om bodemerosie te voorkomen en te zorgen voor voldoende water werd het bos binnen korte tijd na de voltooiing van de Oderteich een beschermd bos, waarin ontbossing verboden was. Daarom kun je aan de oevers van de Oderteich enkele van de oudste sparren van de Harz bewonderen.

De twee beken, de Oder en de Rotenbeek, ontspringen in een veengebied en nemen uitgespoelde humuszuren en eiwitten met zich mee. Dit verklaart waarom het water bruinig van kleur is en af en toe schuimvlokken bevat. Je hoeft dus niet bang te zijn dat het water vervuild is. Het tegenovergestelde is het geval.

In de Oderteich vind je echter geen vissen. Vissen kunnen niet leven in het drassige, zure water.

Daarentegen heeft zich in de oorspronkelijke, natuurlijke bossen en in het dode hout door de jaren heen een onschatbare rijkdom aan verschillende diersoorten ontwikkeld. Om de bescherming van deze habitats te garanderen, moet de route rond de Oderteich strikt worden gevolgd.

Rondwandelroute Oderteich

Je kunt helemaal rond de Oderteich vijver wandelen op een goed bewegwijzerde wandelroute van 4 kilometer. Een deel van het pad loopt over houten planken. Ze leiden je veilig en droog door een heide sparrenbos en over enkele open heidegebieden. Dit beschermt enerzijds de kwetsbare natuurlijke omgeving en biedt anderzijds prachtige uitzichten direct op het glinsterende oppervlak van het meer. De meeste routes zijn echter verharde paden of hobbelige wortelpaden.

Het doodhouten bos ziet er bijna spookachtig uit en het is juist dit samenspel van oerbos, kleine bruggetjes die over beekjes leiden en zandige plekken waar je kunt zwemmen dat deze wandelroute zo uniek en magisch maakt.

De plek waar de Sonnenkappe uitmondt in de Oderteich is een heerlijk rustpunt. De kleine, levendige beek ontspringt tussen Torfhaus en Altenau en mondt al na een kort stuk van de route uit in de Oderteich. Daarna mondt het uit in de Oder en verlaat de Oderteich weer.

Wat zou het Harzgebergte en de Oderteich zijn zonder zijn legenden en mythen? Je vindt een bijzondere legendarische figuur langs de weg, de gebeeldhouwde figuur van Frau Holle. Volgens een oude legende, die ook daar wordt beschreven, voeden haar tranen voor haar geliefde de heide rond de Oderteich. Frau Holle was zo gefixeerd op haar geliefde Odin dat ze haar werk vergat en God zo boos maakte dat hij een vloek uitsprak over Odins ziel. Sindsdien heeft de ziel geen rust meer gevonden en dwaalt doelloos rond. Maar eens per jaar beklimt mevrouw Holle de bergen en huilt bitter. Haar tranen stromen van de berg naar het dal en de omliggende heidevelden. Maar wie haar tranen opvangt, wordt rijkelijk beloond, want de tranen veranderen in kostbare parels.

Zoals elke stuwdam heeft ook de Oderteich een overlaat om te voorkomen dat grote overstromingen de top van de dam overstromen. De "grote overlaat" bevindt zich aan het oostelijke uiteinde van de Oderteich-stuwdam. De grote overstort biedt een indrukwekkend gezicht, vooral na hevige regenval. Ervoor vind je 10 granieten zuilen. De obelisken zijn uiterst belangrijk voor de vloedgoot. Ze beschermen tegen ongewenste ijsvorming en voorkomen dat ijs de overloop in gevaar brengt.

Vrije tijd en zwemplezier bij de Oderteich in het Harzgebergte

Direct achter de stuwdam aan de oost- en westoever van de Oderteich liggen badzones en zonneweiden. De Oderteich is een van de weinige stuwmeren in het Harzgebergte waar zwemmen is toegestaan. Het zwemgebied is afgescheiden door zwemkettingen. Door de stroming van de Oder en de Sonnenkappe zijn er koude en gevaarlijke onderstromen in het meer. Om deze reden is het van vitaal belang om op de aangewezen plekken te blijven. Om het achterste deel en het natuurgebied te beschermen, is het voorste oevergebied aangewezen om te zwemmen. De drijvende kettingen fungeren daarom ook als barrière voor zwemmers.

Zwemmen in het open meer is niet te vergelijken met zwemmen in een buitenzwembad en gesloten zwembaden. En de grote ligweiden bieden volop ruimte om te zonnen, spelen of picknicken. Barbecues zijn uiteraard niet toegestaan. Je bent hier immers in een natuurgebied.

Wie verwacht er nu lichtgekleurd zand midden in het Harzgebergte? Dat is wat je vindt bij de zwemplekken en de wortels van de pijnbomen, die zich hebben gevormd tot knoestige vormen, zorgen voor een interessant contrast. Er zijn ook indrukwekkende plekken bij de vijver, waar bosbessenstruiken hun speciale habitat hebben gevonden tussen de wortels, en steeds weer kijk je uit over het prikkelend koele water.