Teufelsmauer

Według legendy, Diabelska Ściana jest wynikiem diabelskiego gniewu. Oczywiście pasmo górskie nie zostało stworzone przez siły diabelskie, lecz geologiczne. Ale w każdym razie jest tu trochę upiornie. Diabelski Mur ciągnie się wzdłuż krawędzi gór Harz jak mur obronny z blankami i wieżami. Najbardziej imponująca część leży między Thale a Neinstedt. Jesteście ciekawi? Pozwól, że zabierzemy Cię w legendarną i pełną przygód podróż wzdłuż Diabelskiego Muru.

Grandfather Rock, Herb Hamburga lub Diabelskie Krzesło - te formacje skalne mają specjalne nazwy ze względu na swój wygląd. Częściowo wystająca z równiny jako skalna ostroga, częściowo rozpoznawalna jako pasmo górskie, Diabelska Ściana w Górach Harz jest fascynującym spektaklem przyrody. Fotografowie często uwieczniają mistyczne chwile o zachodzie słońca.

Niektórzy wyobrażają sobie siebie na planie filmowym z "Władcy Pierścieni", dla innych jest to niezapomniana przygoda i prawdziwy "otwieracz oczu".

Legenda a nauka

Według legendy, Bóg i diabeł uzgodnili, że ten drugi powinien otrzymać tyle ziemi, ile zdoła zamurować do pierwszego kurka. Diabeł więc natychmiast zabrał się do pracy i harował całą noc. Ponieważ o trzeciej nad ranem kogut żony rolnika już piał, diabeł rozwścieczony pociął gotowe już części muru. Rozległ się piekielny ryk, górne warstwy kamienia runęły i roztrzaskały się o ziemię. Pozostały tylko dziwaczne skały wbijające się w krajobraz. A przynajmniej tak głosi legenda.

Ale skamieniałe stworzenia morskie świadczą o tym, że północny Harz był przed około 80 milionami lat krajobrazem przybrzeżnym. Geolodzy wyjaśniają to w ten sposób: Diabelski Mur jest żebrem warstwowym na północnym skraju Harzu - zbudowany jest z twardych warstw piaskowca, które są tu stromo wyprostowane bezpośrednio na skraju Harzu. Kwas krzemowy skleja ziarna piaskowca i sprawia, że liczący 80 milionów lat piaskowiec jest niezwykle odporny na wiatr i warunki atmosferyczne. Warstwy nie są jednak równomiernie skonsolidowane: Twardsze fragmenty przeplatają się z bardziej miękkimi, dlatego Diabelski Mur ma większe i mniejsze szczeliny.

Dobrze wiedzieć: Obszar Diabelskiego Muru został objęty ochroną 8 lipca 1852 r. przez starostę Quedlinburga Weyhe jako "obiekt ludowej legendy i grupa skał słynąca jako rzadki obiekt przyrodniczy" poprzez zakaz dalszego wydobywania piaskowca.

Zawsze wzdłuż ściany - przez zalany słońcem las między Dziadkiem Skalnym a herbem Hamburga

Od czasu do czasu skalne pasmo górskie, które u podnóża Gór Harzu ciągnie się z przerwami przez około 15 kilometrów od Blankenburga do Ballenstedt, wygląda jak zamknięty wał. To znów rozbija się na pojedyncze pinakle i po kolejnej przerwie pojawia się w przygodnych kształtach w okolicach Thale i Neinstedt. Mocno poszarpane grzbiety piaskowca prezentują się jako "kontrkamienie" na końcu Diabelskiego Muru między Gernrode a Ballenstedt. U stóp muru znajduje się mały las, Heidelberg, z ładnymi ścieżkami promenadowymi. Stąd wygodna leśna ścieżka prowadzi do punktu widokowego "Großvater".

Zaledwie kilkaset kroków za Dziadem znajduje się najwyższy punkt Diabelskiej Ściany. Na skałę o wysokości 319 metrów można wejść po drabinach. Przy dobrej widoczności widać aż do szczytów Brocken. Ciekawym szlakiem jest Löbbeckesteig. Ten szlak, który biegnie aż do Sautrog, można przejść bez niebezpieczeństwa i jest popularny nie tylko wśród rodzin z dziećmi.

Pierwszy masyw Teufelsmauer kończy się w pobliżu Timmenrode. Formacja skalna "Hamburger Wappen" zamyka tę część ściany. Pomiędzy nimi znajdują się liczne inne uderzające skały o wymyślnych nazwach, takich jak Hohe Sonne, Turnerfelsen, Schweinekopf, Fahnenfelsen, Zwergenhöhle, Teufelskessel czy Ludwigsfelsen. Profil Ludwigsfelsen przypomina Ludwika XIII, który w 1796 roku wyemigrował do Blankenburga.

Z Timmenrode przez południowe zbocze prowadzi łatwy szlak turystyczny. Jeśli przyjadą Państwo samochodem, najlepiej zaparkować go przy remizie ochotniczej straży pożarnej przy Lindenstraße. Wymagania: Szlak na Teufelsmauer wymaga pewnej stopy i głowy do wysokości, ale bez bycia "alpejskim" czy nawet niebezpiecznym.

Czy wiesz, że. Już w 1784 r. Goethe odwiedził legendarną ścianę z piaskowca i uznał ją za "tak dziwnie piękną". Podążajmy jego śladami.

Diabelski Mur Weddersleben - spektakularny i niesamowicie piękny

To chyba najbardziej imponujący odcinek Diabelskiego Muru. Leży między Weddersleben a Neinstedt. Punktem wyjścia do wspinaczki jest parking przy południowym wjeździe do Wedderstedt. Z Neinstedt należy kierować się drogą w kierunku Quedlinburga. Bezpośrednio za mostem Bode, po lewej stronie, znajduje się mały parking dla turystów, z którego w ciągu kwadransa można wejść na Königstein i dalej ścieżką grzbietową dojść do grupy skalnej Mittelsteine. Uwaga! Ten trudny szlak turystyczny prowadzi stromo pod górę.

Wkrótce jednak z daleka powitają Państwa imponujące Mittelsteine i Papensteine Teufelsmauer Weddersleben. Teraz to już niedaleko. Po dotarciu na szczyt czeka Cię nagroda za cały wysiłek podczas wspinaczki. Atmosfera panująca w tym miejscu działa na trwałe. Chciałoby się zostać na zawsze w tym spokojnym miejscu. Ze wzgórza rozciąga się szeroki widok na Brocken - z jednej strony jest dolina Bode, a z drugiej Königstein.

Inni decydują się na wycieczkę z Gernrode. Na początku lub nawet na końcu trasy polecamy wizytę w romańskiej kolegiacie św. Cyriakusa. Szlak turystyczny rozciąga się na długości 22 kilometrów, których nachylenia nie należy lekceważyć. Zakończeniem wycieczki jest wejście na najbardziej spektakularną i atrakcyjną część Diabelskiego Muru - Königstein.

Masz ochotę na diabelnie wspaniałą wycieczkę?

Czeka na Ciebie trasa turyst yczna ze wspaniałymi widokami na góry Harz. Do atrakcji turystycznych należą Skała Babci, Skała Dziadka, wspinaczka na Diabelską Ścianę, widok na Timmenrode i urocze stare miasto Blankenburg. Na koniec polecamy zatrzymać się w "Gaststätte Großvater". W tej przytulnej gospodzie, poniżej Teufelsmauer w Blankenburgu, można skosztować wszelkiego rodzaju pysznych przekąsek.

Wskazówka: Zaplanuj tę wycieczkę we wczesnych godzinach porannych. Szczególnie w weekendy od południa trzeba liczyć się z niemałym natężeniem ruchu na dość wąskich skalnych ścieżkach.

Uwaga na wspinaczy i rowerzystów górskich!

Niektóre skały na Teufelsmauer są dostępne również dla wspinaczy. Należą do nich oznaczone skały Diabelskiej Ściany Blankenburg i Timmenröder oraz części Großer Gegenstein. Na jednej z tras turystycznych natrafią Państwo również na leśny park linowy. Kurs wspinaczkowy stanowi wyzwanie dla młodszych i starszych.

Również rowerzyści górscy mogą się wykazać. Do tej wycieczki wymagana jest jednak dobra kondycja podstawowa i zaawansowana technika rowerowa.

Podsumowanie: Każdy odcinek ściany sprawia, że serce wędrowców i odkrywców bije szybciej.

To surowe żebro z piaskowca nie pozostawia nic do życzenia. Podczas wycieczki eksploracyjnej huśtasz się na wysokich stopniach, przeciskasz się przez wąskie wąwozy, trzymasz się tu i ówdzie żelaznych poręczy, podziwiasz górujące groteskowe skały i cieszysz się bajecznym widokiem.