Teufelsmauer

Volgens de legende is de Duivelsmuur het resultaat van duivelse woede. Natuurlijk is de bergketen niet ontstaan door duivelse, maar door geologische krachten. Maar in ieder geval is het hier een beetje griezelig. De Duivelsmuur strekt zich uit langs de rand van het Harzgebergte als een versterkte muur met kantelen en torens. Het meest indrukwekkende deel ligt tussen Thale en Neinstedt. Nieuwsgierig? Laat ons u dan meenemen op een legendarische en avontuurlijke reis langs de Duivelsmuur.

Grootvaderrots, Hamburgs wapenschild of Duivelsstoel - de rotsformaties hebben speciale namen vanwege hun uiterlijk. Deels als rotsuitloper uit de vlakte stekend, deels als bergketen herkenbaar, is de Duivelsmuur in het Harzgebergte een fascinerend natuurspektakel. Fotografen leggen vaak de mystieke momenten bij zonsondergang vast.

Sommigen wanen zich op een filmset uit "Lord of the Rings", voor anderen is het een onvergetelijk avontuur en een echte "eye opener".

Legende versus wetenschap

Volgens de legende kwamen God en de duivel overeen dat de laatste zoveel land zou krijgen als hij voor het eerste hanengekraai kon ommuren. Dus ging de duivel onmiddellijk aan het werk en zwoegde de hele nacht door. Toen de haan van een boerin om drie uur 's nachts al kraaide, hakte de duivel woedend de reeds voltooide delen van de muur aan stukken. Er klonk een hels gebrul, de bovenste steenlagen stortten in en sloegen op de grond. Alles wat overbleef waren bizarre rotsen die in het landschap staken. Of zo luidt de legende.

Maar gefossiliseerde zeedieren getuigen dat de noordelijke Harz ongeveer 80 miljoen jaar geleden een kustlandschap was. Geologen leggen het als volgt uit: de Duivelsmuur is een lagenrib aan de noordelijke rand van de Harz - opgebouwd uit harde zandsteenlagen die hier direct aan de rand van de Harz steil omhoog staan. Kiezelzuur lijmt de zandsteenkorrels aan elkaar en maakt de 80 miljoen jaar oude zandsteen extreem bestand tegen weer en wind. De lagen zijn echter niet gelijkmatig geconsolideerd: Hardere delen worden afgewisseld met zachtere, en daarom vertoont de Duivelsmuur grotere en kleinere kloven.

Goed om te weten: Het gebied van de Duivelsmuur werd op 8 juli 1852 door districtsbestuurder Weyhe van Quedlinburg onder bescherming gesteld als "voorwerp van volkslegende en een groep rotsen beroemd als zeldzaam natuurverschijnsel" door verdere ontginning van de zandsteen te verbieden.

Altijd langs de muur - door zonovergoten bossen tussen de grootvaderrots en het wapen van Hamburg

Het rotsgebergte, dat zich met onderbrekingen over een lengte van ongeveer 15 kilometer uitstrekt van Blankenburg tot Ballenstedt aan de voet van het Harzgebergte, ziet er af en toe uit als een gesloten bolwerk. Dan weer valt het uiteen in afzonderlijke pinakels en verschijnt het, na weer een onderbreking, in avontuurlijke vormen bij Thale en Neinstedt. Aan het einde van de Duivelsmuur tussen Gernrode en Ballenstedt presenteren zich grillige zandsteenruggen als "tegenstenen". Aan de voet van de muur ligt een klein bos, de Heidelberg, met mooie wandelpaden. Van hieruit leidt een comfortabel bospad naar het uitkijkpunt van de "Großvater".

Slechts een paar honderd passen achter de Großvater ligt het hoogste punt van de Duivelsmuur. U kunt de rots op 319 meter hoogte via ladders beklimmen. Als het uitzicht goed is, kunt u tot aan de toppen van de Brocken kijken. Een interessant pad is de Löbbeckesteig. Dit pad, dat helemaal tot aan de Sautrog loopt, is zonder gevaar begaanbaar en niet alleen populair bij gezinnen met kinderen.

Het eerste massief van de Teufelsmauer eindigt bij Timmenrode. De rotsformatie "Hamburger Wappen" sluit dit deel van de wand af. Daartussen liggen tal van andere opvallende rotsen met fantasierijke namen als Hohe Sonne, Turnerfelsen, Schweinekopf, Fahnenfelsen, Zwergenhöhle, Teufelskessel of Ludwigsfelsen. Het profiel van Ludwigsfelsen doet denken aan Lodewijk XIII, die in 1796 naar Blankenburg emigreerde.

Vanaf Timmenrode leidt een gemakkelijk wandelpad door de zuidelijke helling. Als u met de auto komt, kunt u deze het beste parkeren bij het huis van de vrijwillige brandweer in de Lindenstraße. Vereisten: De klim op de Teufelsmauer vereist zekerheden en een hoofd voor hoogtes, maar zonder "alpien" of zelfs gevaarlijk te zijn.

Wist u dat? Goethe bezocht de legendarische zandsteenwand al in 1784 en vond hem "zo vreemd mooi". Laten we in zijn voetsporen treden.

Duivelsmuur Weddersleben - spectaculair en griezelig mooi

Dit is waarschijnlijk het meest indrukwekkende deel van de Duivelsmuur. Het ligt tussen Weddersleben en Neinstedt. Het startpunt van de klim is de parkeerplaats bij de zuidelijke ingang van Wedderstedt. Volg de weg van Neinstedt in de richting van Quedlinburg. Direct achter de Bodebrug ligt links de kleine parkeerplaats voor wandelaars, vanwaar je in een kwartiertje naar de Königstein klimt en verder over het bergkampad naar de Mittelsteine-rotsgroep gaat. Let op! Dit inspannende wandelpad voert steil omhoog.

Maar al snel begroeten de imposante Mittelsteine en Papensteine van de Teufelsmauer Weddersleben je vanuit de verte. Het is nu niet ver meer. Als je eenmaal de top bereikt, word je beloond voor al je inspanningen tijdens de beklimming. De sfeer op deze plek heeft een blijvend effect. Je zou voor altijd op deze stille plek willen blijven. Vanaf de heuvel heeft u een weids uitzicht over de Brocken - aan de ene kant ligt het Bohedal en aan de andere kant de Königstein.

Anderen kiezen voor een tocht vanaf Gernrode. Aan het begin of zelfs aan het einde van de route is een bezoek aan de Romaanse stiftskerk St. Cyriakus aan te bevelen. De wandelroute strekt zich uit over 22 kilometer, waarvan de hellingen niet te onderschatten zijn. Het einde van de tocht is de beklimming van het meest spectaculaire en aantrekkelijke deel van de Duivelsmuur, de Königstein.

Zin in een duivels mooie tocht?

U kunt een wandelroute verwachten met prachtige uitzichten over het Harzgebergte. Hoogtepunten van de wandeling zijn de Grootmoederrots, de Grootvaderrots, de Duivelsmuurklim, het uitzicht op Timmenrode en de charmante oude stad Blankenburg. Last but not least raden wij een stop aan bij de "Gaststätte Großvater". In deze gezellige herberg, onder de Teufelsmauer in Blankenburg, kunt u genieten van allerlei heerlijke versnaperingen.

Tip: Plan deze tocht in de vroege ochtenduren. Vooral in het weekend, na het middaguur, moet u rekening houden met een niet onaanzienlijke hoeveelheid tegenliggers op de vrij smalle rotspaden.

Klimmers en mountainbikers opgelet!

Sommige rotsen op de Teufelsmauer zijn ook toegankelijk voor klimmers. Daartoe behoren de aangewezen rotsen van de Blankenburg- en Timmenröder Duivelswand en delen van de Großer Gegenstein. Op een van de wandelroutes komt u ook een bosklimparcours tegen. Het klimparcours daagt jong en oud uit.

Ook mountainbikers komen aan hun trekken. Voor deze tocht zijn echter een goede basisconditie en een geavanceerde fietstechniek vereist.

Conclusie: Elk deel van de muur doet het hart van wandelaars en ontdekkingsreizigers sneller kloppen.

Deze ruige zandstenen rib laat niets te wensen over. Tijdens uw verkenningstocht slingert u over hoge trappen, wringt u zich door smalle kloven, houdt u zich hier en daar vast aan ijzeren leuningen, bewondert u torenhoge groteske rotsen en geniet u van een fabelachtig uitzicht.