Grotten in het Harzgebergte

De indrukwekkende rots- en druipsteenformaties fascineren bezoekers met hun ongewone vormen en kleuren en betoveren zowel natuur- als geschiedenisliefhebbers. Vooral kinderen worden betoverd door het sprookjesachtige koninkrijk diep onder de grond en luisteren geboeid naar de verhalen over de dwergenkoning Hübich, die volgens de legende diep in de Iberg woonde. De druipsteengrot Iberg kan worden bezocht als onderdeel van regelmatige rondleidingen, die een spannend inzicht geven in de ondergrondse wereld. Liefhebbers van geocaching komen hier ook aan hun trekken, want in de grot bevindt zich een aardcache.

Het Grottenbelevingscentrum vult het bezoek aan de druipsteengrot aan met interactieve tentoonstellingen die met behulp van multimedia het ontstaan van de grot en het onderzoek naar de Harzgrot tot leven brengen. Een bijzonder hoogtepunt is de replica van het meer dan 3000 jaar oude graf van een familie uit de bronstijd uit de naburige grot Lichtenstein. Archeologische vondsten, waaronder goed bewaard gebleven botten, hebben het mogelijk gemaakt om het DNA van 62 familieleden te decoderen en te bewijzen dat ze tot op de dag van vandaag familie van elkaar waren. De tentoonstelling toont op indrukwekkende wijze de reconstructie van deze oude stamboom en brengt de geschiedenis van de grotbewoners weer tot leven met behulp van moderne filmtechnologie.

De Barbarossagrot ligt in het natuurpark Kyffhäuser, op ongeveer 6 kilometer van het kuuroord Bad Frankenhausen en biedt een buitengewone natuurervaring. Op een indrukwekkende 15.000 vierkante meter kunnen bezoekers zich tijdens een spannend avontuur onderdompelen in de geologische geschiedenis van de regio en meer te weten komen over keizer Frederik I Barbarossa en de beroemde legende waaraan de grot haar naam te danken heeft. De Barbarossagrot is een geologische zeldzaamheid, want het is een van de slechts twee showgrotten in anhydrietgesteente ter wereld. Ze werd bij toeval ontdekt op 20 december 1865 door mijnwerkers die op zoek waren naar koper. Slechts een paar weken na de ontdekking werd de grot geopend voor bezoekers en sindsdien geniet hij een grote populariteit.

Barbarossa Cave wordt gekenmerkt door zijn enorme holtes, die worden gekenmerkt door kristalheldere, glinsterende blauwgroene meren en indrukwekkende plafondreflecties. Fascinerende rotsstructuren zoals albast, slangengips en de zogenaamde gipslobben maken de grot tot een uniek natuurwonder. De gebogen gipslobben, die aan het plafond hangen en doen denken aan drogende huiden, ontstaan door de omzetting van anhydriet in gips, dat daarbij aan volume wint.

Een bijzonder hoogtepunt van de grot is de danszaal waar, volgens de legende, keizer Barbarossa verbleef zittend aan een marmeren tafel. Volgens de legende slaapt hij in een ondergronds kasteel en zal hij pas weer ontwaken als Duitsland verenigd is. Rondleidingen door de Barbarossagrot voeren bezoekers in ongeveer een uur door deze indrukwekkende onderwereld over een afstand van ongeveer 800 meter. Zoals bij veel grotten in het Harzgebergte is de temperatuur hier het hele jaar door constant 9 graden Celsius, waardoor de grot vooral op warme zomerdagen een aantrekkelijke bestemming is.

De legendarische Eenhoorngrot, gelegen in het westelijke Harzgebergte tussen Bad Lauterberg en Herzberg in de buurt van Scharzfeld, is een van de grootste en meest fascinerende karstgrotten in de regio. Het is gelegen in de natuurlijke holten van de zogenaamde "Harz Dolomieten" en bestaat uit Permisch Zechstein dolomiet, dat ongeveer 270 miljoen jaar geleden werd gevormd. Dit gesteente verweerde in de loop van duizenden jaren en vormde de indrukwekkende grottenstelsels van de Eenhoorngrot. Met een totale lengte van meer dan 700 meter, waarvan 300 meter toegankelijk, is het een van de grootste grotten in het Harz gebergte. Er zijn verschillende zalen en koepels langs de hoofdroute, die met elkaar verbonden zijn door kleinere doorgangen. De enige natuurlijke ingangen van de grot zijn in het zuidwesten bij de Blauwe Grot, die twee openingen in het plafond heeft. Sinds 1905 fungeert een kunstmatige tunnel die naar de Witte Zaal leidt echter als hoofdingang.

De grot dankt zijn naam aan een oude mythe die al in de 17e eeuw veel mensen in zijn ban hield. Men geloofde dat hier botten van eenhoorns te vinden waren, waarvan de resten, vermalen tot poeder, in heel Europa werden begeerd als geneesmiddel. In werkelijkheid waren het echter fossielen van holenberen en andere grote zoogdieren, zoals uiteindelijk in de 17e eeuw werd ontdekt. De Eenhoorngrot trok ook prominente onderzoekers en persoonlijkheden aan, zoals Johann Wolfgang von Goethe (1784), Gottfried Wilhelm Leibniz (1686), Hermann Löns en de anatoom Rudolf Virchow.

De grot is niet alleen een legendarische plek, maar ook een belangrijk natuur- en cultuurmonument. Opgravingen in 1985 en 1988 toonden aan dat de grot meer dan 100.000 jaar geleden werd bewoond door Neanderthalers. Modern onderzoek suggereert ook dat de Unicorn Cave slechts een klein deel is van een veel groter ondergronds systeem. Het huidige toegankelijke gebied zou slechts de "zolder" kunnen zijn van een nog niet onderzocht grottenstelsel eronder, wat de fascinatie nog groter maakt.

De Hermannshöhle maakt net als de Baumannshöhle deel uit van de Rübeländer druipsteengrotten en is vooral beroemd vanwege de Olmensee, waar de enige olmen van Duitsland leven. Deze bijzondere dieren, die normaal gesproken alleen in grotten in Zuidoost-Europa voorkomen, zijn perfect aangepast aan het leven in volledige duisternis. Met hun pigmentloze huid en rudimentaire gezichtsvermogen zien ze eruit als wezens uit een andere wereld en symboliseren ze de mysterieuze wereld van Hermann's Cave. Naast de olmen hebben ook 17 vleermuissoorten een ideale schuilplaats gevonden in de grot, omdat de beschermde, donkere gebieden ideale leefomstandigheden bieden.

De Hermannsgrot werd in de 19e eeuw bij toeval ontdekt tijdens wegenbouwwerkzaamheden en groeide al snel uit tot een attractie. De indrukwekkende formaties en enorme omvang wekten de interesse van zowel wetenschappers als bezoekers. Het toegankelijke gebied leidt diep onder de grond en onthult een fascinerende wereld van stalactieten en unieke geologische structuren. Bezoekers kunnen indrukwekkende stalactieten, stalagmieten en kalksteenformaties bewonderen die de grot tot een hoogtepunt in het Harzgebergte maken.

De Hermannsgrot maakt deel uit van het karstsysteem in het Harzgebergte, dat in de loop van miljoenen jaren is gevormd door het oplossen van kalksteen door water. Dit geologische fenomeen creëerde de ondergrondse holtes, stalactieten en spectaculaire rotsformaties die vandaag de dag te zien zijn. De typische Devoonkalksteen van het Harzgebergte vormde de perfecte basis voor de vorming van deze geologische meesterwerken. Spannende rondleidingen door de grot leggen niet alleen de geschiedenis van de vorming uit, maar laten bezoekers ook de indrukwekkende afmetingen en schoonheid van deze natuurlijke processen ervaren.

De Baumannshöhle wordt beschouwd als de oudste showgrot in Duitsland en werd in 1536 ontdekt door mijnwerker Friedrich Baumann, die de grot zijn naam gaf. Volgens de legende ontdekte Baumann de grot bij toeval terwijl hij naar ertsafzettingen zocht. Nadat zijn mijnwerkerslamp uitging, zwierf hij drie dagen in het donker rond voordat hij de uitgang vond. Hoewel hij zijn ontdekking nog wist te melden, stierf hij een paar dagen later als gevolg van zijn beproeving.

De grot van Baumann ligt in de buurt van Rübeland, dicht bij de Bodevallei, en is omgeven door dichte bossen. Samen met de grot van Hermann vormt ze de druipsteengrotten van Rübeland. De Baumannshöhle wordt gekenmerkt door de beroemde Goethesaal, genoemd naar de beroemdste bezoeker, Johann Wolfgang von Goethe. Goethe bezocht de grot meerdere keren, onder andere in 1777, 1783 en 1784, en vandaag de dag dient de 300 vierkante meter grote grot als een uniek natuurlijk podium met ruimte voor maximaal 300 personen. Verlichte stalactieten vormen een indrukwekkende achtergrond voor theater- en muziekvoorstellingen.

De Goethesaal herbergt ook twee podia en het kunstmatige Wolfgangmeer. Het meer heeft een watertemperatuur van ongeveer 8 graden Celsius en een geringe diepte van slechts 0,8 meter, waardoor het een ander hoogtepunt van deze fascinerende druipsteengrot is. De Baumannshöhle combineert geschiedenis, natuur en cultuur op indrukwekkende wijze en blijft een onvergetelijke ervaring voor bezoekers van alle leeftijden.

De showgrot Heimkehle is een van de twee grootste toegankelijke gipsgrotten in Duitsland en maakt indruk met zijn ondergrondse meren en de indrukwekkende 22 meter hoge hal, de zogenaamde koepel. Het is een van de meer dan 200 bekende grotten in de sulfaatkarst in de zuidelijke Harz en werd voor het eerst genoemd in een document uit 1357. De grot werd echter pas in 1920 opengesteld voor toeristen door Theodor Wienrich, die de grot toegankelijk maakte voor bezoekers. In september van hetzelfde jaar werd de Heimkehle geopend als de Harz Karst showgrot en ontwikkelde zich al snel tot een populaire attractie die tot op de dag van vandaag, meer dan 100 jaar later, niets van zijn fascinatie heeft verloren.

De grot werd gevormd door de erosie van de sulfaatkarst door de rivieren Thyra, Krebsbach en Krummschlacht gedurende enkele duizenden jaren. De vorm is ongebruikelijk: het plafond vormt een breed horizontaal oppervlak, terwijl de toegankelijke vloer veel smaller is, waardoor de wanden een hoek van ongeveer 45 graden maken en er een trapeziumvormig profiel ontstaat. Met een totale lengte van 2 kilometer is de Heimkehle een van de grotere grotten in de regio, hoewel slechts 600 meter toegankelijk is voor bezoekers. De showgrot is aangewezen als "Nationale Geotoop" en biedt fascinerende inzichten in de geologische ontwikkeling van de regio.

Naast zijn functie als natuurlijke attractie dient de Heimkehle ook als gedenkteken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de showgrot gesloten en vanaf 12 maart 1944 werd in de grot een beschermde fabriek ingericht voor de productie van landingsgestelonderdelen, die voornamelijk nodig waren voor de JU88 vliegtuigen van de Junkerswerke Dessau. Meer dan 1.500 gevangenen uit het subkamp Dora moesten deze onderdelen produceren onder onmenselijke omstandigheden. Na het einde van de oorlog werden de ingangen van de grot en de bewapeningsgebouwen opgeblazen. Pas op 25 april 1954 werd de grot heropend voor het publiek.

Een bezoek aan de Heimkehle is alleen mogelijk als onderdeel van een rondleiding, die begint bij het bezoekerscentrum. De route loopt langs de berg puin door de reusachtige tunnel naar de Thyrahalle met het Thyra-meer. Vanwege de constante grottemperatuur van ongeveer 8 graden Celsius moeten bezoekers warme kleding dragen. De Heimkehle is niet alleen een geologisch hoogtepunt, maar ook een herinneringsplaats die natuur en geschiedenis op indrukwekkende wijze combineert.