Stiftskirche St. Servatii Quedlinburg

Piękna Kolegiata św. Serwacego znajduje się w sercu miasta Quedlinburg, które dzięki swojemu wyjątkowemu, historycznemu centrum zostało w 1994 roku uznane za Powszechne Dziedzictwo Ludzkości. Ze względu na swoją historię, piękno i splendor, przyczynił się on w znacznym stopniu do wyjątkowej wartości starówki Quedlinburga, która jest wysoko ceniona przez odwiedzających.

Zabytkowy budynek kościoła po wybudowaniu został poświęcony świętym Dionizemu i Serwatowi. Święty Dionizy, który później został pierwszym biskupem Paryża, żył w III wieku n.e. i działał jako misjonarz w Galii, aż w końcu rzymski gubernator nakazał jego aresztowanie i ścięcie.

Na krótko przed śmiercią Jezus ukazał się świętemu podczas komunii i pobłogosławił go. Po jego ścięciu nastąpił cud, święty wziął głowę i zaniósł ją kilka kilometrów do miejsca pochówku. Świętemu Serwatiuszowi, który jest pochowany w katedrze w Maastricht, ukazał się Piotr, który ostrzegł go przed najazdem Hunów.

Historia kolegiaty w Quedlinburgu jest długa, fascynująca i pełna błyskotek. Budynek kościoła został wzniesiony już na początku X wieku; niemiecki król Henryk I zlecił budowę tego miejsca kultu około 916 roku.

W 936 roku został on złożony w kaplicy palatyńskiej, a wdowa po królu postanowiła założyć obok kolegiaty w Quedlinburgu fundację dla wysoko postawionych szlachcianek. Od tego czasu klasztor był ściśle związany z ottońską rodziną panującą, a tradycją było, że Ottonowie przyjeżdżali do Quedlinburga i odwiedzali grób Henryka I.

W ciągu wieków przybywało tu wielu różnych królów i cesarzy, którzy przywozili dary, więc skarby sztuki w kościelnym skarbcu stale rosły. Dziś skarbiec kolegiaty w Quedlinburgu jest znany na całym świecie i stanowi imponujące świadectwo historii kościoła.

Ozdobne dary królów składają się z czcigodnych relikwii w drogocennych pojemnikach, rzeźb i płaskorzeźb z kości słoniowej oraz drobnych prac złotniczych, jak również szlifowanych kryształów z Orientu.

Wielu znawców sztuki ceni sobie także ręcznie tkany dywan w kolekcji, który pochodzi z XII wieku i jest tym samym najstarszym znanym dywanem w Europie. Innymi atrakcjami kolekcji są starożytne pisma, które do dziś są używane w liturgii.

Prawa do zdjęć wnętrza:
Nawa i 3-częściowy ołtarz - © Vincent Eisfeld / nordhausen-wiki.de / CC-BY-SA-4.0
Krypta - NoRud Creative CommonsAttribution-Share Alike 3.0 Germany