Burgruine Harzburg

Ruiny zamku Harzburg są malowniczo położone na górze Großer Burgberg, wysoko nad miastem Bad Harzburg w powiecie Goslar. Można się tam dostać kolejką linową lub ścieżką prowadzącą stromo pod górę przez kilka kilometrów. Już sam fantastyczny widok na przedgórze Harzu jest wart odwiedzenia ruin zamku Harzburg w Górach Harzu. Niektóre odrestaurowane części dawnego kompleksu zamkowego Große Harzburg można oglądać do dziś: Obejmują one studnię zamkową, pozostałości wieży, części murów zamkowych i systemu bram, a także fundamenty niektórych budynków.

Wahadłowa historia zamku Harzburg

Zamek Harzburg był niegdyś jednym z największych, najbardziej zaawansowanych i najbezpieczniejszych kompleksów zamkowych. Jako zamek cesarski był domem dla królów i cesarzy i odegrał ważną rolę w wojnie saskiej.

Dawny zamek cesarski

Król Henryk IV z dynastii salickiej zlecił budowę zamku Harzburg w latach 1065-1068. Zamek był chroniony z trzech stron przez strome zbocza i był uważany za twierdzę nie do zdobycia. Kaplica zamkowa w Harzburgu zawierała kryptę królewską, w której pochowano pierwszego syna Henryka i jego brata Konrada.

Budowa zamku Harzburg była częścią większego projektu budowy zamku przez króla Salian w Saksonii. Budując liczne zamki, Henryk chciał zabezpieczyć swój pałac cesarski w Goslar i podkreślić swoje roszczenia do władzy królewskiej. Wywołało to wielkie niezadowolenie wśród saskiej szlachty, która dostrzegła zagrożenie dla swojej pozycji. Ostatecznie doprowadziło to do rewolty saskiej, która trwała od lata 1073 r. do końca 1075 roku. W 1073 r. Henryk IV opuścił pałac cesarski w Goslar i wycofał się do zamku w Harzburgu. Został on następnie oblężony przez rebeliantów. Król Henryk uciekł z zamku Harzburg niezauważony - rzekomo przez tajne przejście w studni. Podczas negocjacji pokojowych rebelianci zażądali, aby król zrównał z ziemią kilka niechcianych zamków - w tym zamek Harzburg. Kiedy Henryk nie spełnił tego żądania, ludność saska zaatakowała zamek Harzburg wiosną 1074 r., splądrowała go i podpaliła. Grobowce w krypcie królewskiej zostały zniszczone. Dobre 100 lat później, pod rządami cesarza Fryderyka I - znanego również jako Fryderyk Barbarossa z rodu Hohenstaufen - rozpoczęła się odbudowa zamku Harzburg. Chociaż nowy kompleks zamkowy był mniejszy niż pierwszy, nadal był imponujący.

Cesarz Otton IV, pierwszy cesarz z rodu Guelph, zlecił ukończenie nowego budynku. W latach 1208-1218 insygnia cesarskie były przechowywane w nowym Harzburgu. W 1218 r. Otton poważnie zachorował i został przewieziony do zamku w Harzburgu, gdzie zmarł.

Utrata znaczenia pod rządami dynastii Hohenstaufenów

Po śmierci Ottona IV zamek Harzburg został przekazany dynastii Hohenstaufenów, domowi Fryderyka II, który był teraz nowym cesarzem. Po raz ostatni został opisany jako zamek cesarski, tj. zamek należący do majątku królewskiego, w 1222 roku. Później był już tylko zamkiem lennym różnych szlacheckich właścicieli. Wśród zmieniających się panów zamku byli hrabiowie Wohldenberg, hrabiowie Wernigerode, hrabiowie Schwicheldt i książęta Brunszwiku-Lüneburga. W XV wieku trzej bracia Schwicheldt używali twierdzy jako zamku dla baronów rabusiów. Zamek stopniowo popadał w ruinę.
W 1651 roku książę August Młodszy z Brunszwiku-Lüneburga nakazał zburzenie tego, co pozostało z Harzburga.

Zabytki w okolicy

Na północ od Wielkiego Wzgórza Zamkowego wznosi się Małe Wzgórze Zamkowe z ruinami Małego Harzburga. Na wzgórzu Sachsenberg w kierunku wschód-południowy wschód znajdują się pozostałości wału obronnego, który był prawdopodobnie używany przez saskich powstańców jako miejsce odwrotu podczas oblężenia zamku Harzburg.