Hermannshöhle

De Hermannsgrot, die bij toeval werd ontdekt tijdens wegwerkzaamheden, ligt vlak naast de Baumannsgrot en maakt deel uit van de Rübeländer druipsteengrotten. In tegenstelling tot de grot van Baumann worden er in deze grot echter geen rondleidingen gegeven. In plaats daarvan kunnen bezoekers de grot op eigen houtje verkennen en luisteren naar een audiogids op hun smartphone om meer te weten te komen over de belangrijkste stations en bezienswaardigheden van de grot. Sinds 2023 schijnt de grot weer in een nieuw licht, want hij is uitgebreid gerenoveerd met 11 kilometer kabel en 600 nieuwe lampen. Hoogtepunten van de grot zijn de grotiepen, de kristalkamer en het berenkerkhof.

De grotiepen

De grotiepen, die hier door mensen zijn neergestreken, vonden voor het eerst een thuis in de grot in 1932. Het 80 cm diepe en 7 graden warme Olmenmeer in Hermanns grot werd speciaal voor hen aangelegd. Naast de eerste vijf exemplaren volgden er later nog dertien. In 1978 werd een speciale broedvijver aangelegd, maar daarin werden nooit eieren gevonden, waardoor aanvankelijk werd aangenomen dat het alleen om mannetjes ging. Tijdens een schoonmaak van het meer in 1985 werden de dieren verzameld en vijf van de negen werden geïdentificeerd als vrouwtjes. In 2016 werden slechts zeven olmen geteld, maar gelukkig werden er eieren gevonden, waaruit helaas geen nakomelingen voortkwamen. Door een importverbod dreigen de dieren, die wel 100 jaar oud kunnen worden en zonder natuurlijke vijanden in Hermann's Cave leven, zonder nakomelingen uit te sterven.

De kristallen kamer

De kristalkamer van Hermann's grot maakt ook indruk met zijn indrukwekkende stalactieten. Maar de zogenaamde calcietkristallen, die hier een grote verscheidenheid aan figuren vormen, geven de grot zijn naam. Op sommige plaatsen lijken ze op een kasteel, een vesting, een lindeboom en zelfs op een fontein en de Chinese Muur. De prachtige kristallen in de kamer werden gevormd in het water gedurende ontelbare duizenden jaren. Daarom geven de waterniveaustrepen in de smalle doorgang van de kamer het vroegere waterniveau aan. De voormalige watergrot ontwikkelde zich in de loop der tijd uiteindelijk tot een riviergrot. De kristallen kamer werd in 1888 ontdekt en was vanaf 1897 toegankelijk voor het publiek.

Het berenkerkhof

Talrijke botvondsten getuigen van het feit dat de grotten van Rübeland, en in het bijzonder de Hermanngrot, een geliefd overwinteringsgebied waren voor holenberen. Vergeleken met de huidige bruine beren zijn de exemplaren van de grotberen uit die tijd veel groter. Ze werden tot 3,5 meter groot, terwijl een grizzly bijvoorbeeld maar 2,5 meter is. De beren oriënteerden zich met behulp van geursporen, die ze maakten door met hun vacht tegen de wanden van de grotten te wrijven. Deze sporen zijn vandaag de dag nog steeds zichtbaar door de donkere kleur van de wanden.

Ontdekking en geschiedenis van Hermann's Cave

De grot van Hermann werd net als de naburige grot van Baumann gevormd in het Devoon, zo'n 419,2 tot 358,9 miljoen jaar geleden. Zoals in het begin al werd vermeld, werd Hermann's Cave pas bij toeval ontdekt tijdens wegwerkzaamheden in Rübeland op 28 juni 1866. Eigentijdse getuigen geloven dat Fritz Sorge uit Rübeland de eerste persoon was die de grot onderzocht, terwijl anderen geloven dat Wilhelm "Sechserding" Angerstein de grot ontdekte. Om de grot na de ontdekking te beschermen tegen een groot aantal bezoekers, die de grot op dezelfde manier zouden aantasten als de grot van Baumann, werd de volgende dag al een deur geïnstalleerd. In 1868 liet kamerraadslid Hermann Grotian, naar wie de grot in 1877 werd vernoemd, een onderzoek uitvoeren.

In 1880 werd de grot omgebouwd tot een showgrot en werd de nu beroemde kristalkamer ontdekt, samen met andere artefacten zoals botten van holenberen. Nieuwsgierige bezoekers moesten echter nog even geduld hebben sinds de ontdekking, want de grot werd pas op 1 mei 1890 voor het publiek geopend. Het sluiten van de grot sinds de ontdekking bleek de juiste beslissing te zijn, want zo konden de talrijke stalactieten bewaard blijven en, in tegenstelling tot de grotten van Baumannshöhle of Bielshöhle, zorgde het gebruik van elektrische verlichting ervoor dat roet zich niet vanaf het begin ophoopte.

Informatie voor bezoekers

De temperaturen in de Hermannshöhle grot blijven ook het hele jaar constant rond de 8 graden Celsius, daarom is het aan te raden om een jas en stevige schoenen mee te nemen. Tickets voor het bezoek kunnen zowel online als direct bij de kassa worden gekocht.

Parkeermogelijkheden voor bussen, auto's en caravans bevinden zich in de buurt, maar houd rekening met voldoende tijd voor het vinden van een parkeerplaats, toiletbezoek en eventuele wachttijden bij de ingang. Honden en fotografie zijn niet toegestaan in de druipsteengrotten van Rübeländer, omdat ze een gevoelige habitat vormen voor vleermuizen en de zeldzame grotolm. De aanwezigheid van honden en het flitsen van camera's kan de dieren verstoren.