Burgruine Harzburg

De kasteelruïne Harzburg is schilderachtig gelegen op de Großer Burgberg, hoog boven de stad Bad Harzburg in het district Goslar. Je kunt het bereiken via een kabelbaan of een wandelpad dat enkele kilometers steil omhoog loopt. Alleen al het fantastische uitzicht op het voorland van de Harz is een bezoek aan de kasteelruïne Harzburg in het Harzgebergte waard. Sommige gerestaureerde delen van het voormalige kasteelcomplex van de Große Harzburg zijn vandaag de dag nog steeds te zien: Dit zijn onder andere de kasteelput, de overblijfselen van een toren, delen van de kasteelmuren en het poortsysteem en de funderingen van enkele gebouwen.

De bewogen geschiedenis van kasteel Harzburg

Ooit was kasteel Harzburg een van de grootste, meest geavanceerde en veiligste kasteelcomplexen. Als keizerlijk kasteel was het de thuisbasis van koningen en keizers en speelde het een belangrijke rol in de Saksische oorlog.

Voormalig keizerlijk kasteel

Koning Hendrik IV van de Salische dynastie liet tussen 1065 en 1068 kasteel Harzburg bouwen. Het kasteel werd aan drie zijden beschermd door steile hellingen en werd beschouwd als een onneembare vesting. De kasteelkapel van Harzburg bevatte een koninklijke crypte waarin de eerste zoon van Hendrik en zijn broer Konrad werden begraven.

De bouw van kasteel Harzburg maakte deel uit van een groter kasteelbouwproject van de Salische koning in Saksen. Door de bouw van talrijke kastelen wilde Hendrik zijn keizerlijk paleis in Goslar veiligstellen en zijn aanspraak op koninklijke macht benadrukken. Dit veroorzaakte grote ontevredenheid onder de Saksische edelen, die hun eigen positie bedreigd zagen. Dit leidde uiteindelijk tot de Saksische Opstand, die duurde van de zomer van 1073 tot het einde van 1075. In 1073 verliet Hendrik IV het keizerlijk paleis in Goslar en trok zich terug op kasteel Harzburg. Dit werd vervolgens belegerd door de rebellen. Koning Hendrik ontsnapte ongemerkt uit kasteel Harzburg - naar verluidt via een geheime gang in de waterput. Tijdens vredesonderhandelingen eisten de rebellen dat de koning verschillende van de ongewenste kastelen zou afbreken - waaronder kasteel Harzburg. Toen Hendrik deze eis niet inwilligde, viel de Saksische bevolking in het voorjaar van 1074 kasteel Harzburg aan, plunderde het en stak het in brand. De graven van de koninklijke crypte werden daarbij vernietigd. Ruim 100 jaar later, onder keizer Frederik I - ook bekend als Frederik Barbarossa van het Huis Hohenstaufen - begon de wederopbouw van Schloss Harzburg. Hoewel het nieuwe kasteelcomplex kleiner was dan het eerste, was het nog steeds indrukwekkend.

Keizer Otto IV, de eerste keizer uit het Huis van Welf, liet het nieuwe gebouw voltooien. In de jaren tussen 1208 en 1218 werden de keizerlijke insignes in de nieuwe Harzburg bewaard. In 1218 werd Otto ernstig ziek en werd hij naar kasteel Harzburg gebracht, waar hij stierf.

Verlies van belang onder de Hohenstaufen dynastie

Na de dood van Otto IV werd Harzburg overgedragen aan de Hohenstaufen dynastie, het huis van Frederik II, die nu de nieuwe keizer was. In 1222 werd het voor het laatst beschreven als een keizerlijk kasteel, d.w.z. een kasteel dat behoorde tot het koninklijke landgoed. Daarna was het slechts het leengoedkasteel van verschillende adellijke eigenaars. Onder de wisselende heren van het kasteel waren de graven van Wohldenberg, de graven van Wernigerode, de graven van Schwicheldt en de hertogen van Brunswijk-Lüneburg. In de 15e eeuw gebruikten de drie broers van Schwicheldt de burcht als kasteel voor roofridders. Het kasteel raakte geleidelijk in verval.
In 1651 gaf hertog Augustus de Jongere van Brunswijk-Lüneburg opdracht tot de sloop van wat er overbleef van de Harzburg.

Bezienswaardigheden in de omgeving

Ten noorden van de Grote Burchtheuvel verheft zich de Kleine Burchtheuvel met de ruïnes van de Kleine Harzburg. Op de Sachsenberg in oost-zuidoostelijke richting liggen de overblijfselen van een wal die waarschijnlijk door de Saksische opstandelingen werd gebruikt als schuilplaats tijdens het beleg van de Harzburg.